Drenai Fort.

''Ik wou dat Ruby hier was. Geen idee waarom maar er hangt altijd zo`n nouja gezellig sfeer om haar heen'' zei Brasil opeens alsof hij Dante`s gedachten had geraden.
''Ze was voor het laatst bij jou'' zei hij en keek Dante aan.

"Ik heb haar voor het laatst in de bossen gezien... toen een of andere Lutho kwaad op haar werd." Zei Dante met een gezicht waarop af te lezen waS dat hij hem niet echt mocht.
"Die onzichtbare wachters zijn irritant..." Voegde hij er aantoe alsof dat de normaalste zaak van de wereld was.

Isladêr kijkt even verbaasd naar de twee, maar dan kijkt ze gewoon
naar buiten. Ze dacht na over wat ze konden doen, en het moest
iets zijn waar ze alle drie iets aan hadden. Alleen had ze geen enkel
idee van wat ze konden doen. Misschien kunnen ze eerst iets gaan
eten, en daarna dan zien wat ze kunnen. Plots gromt haar maag, en
ze ergerde zich er eigenlijk aan. Vooral in het bij zijn van twee
mannen. Ze voelde haar wangen lichtjes rood worden, bij nog een
grom van haar maag. Toch kijkt ze nog naar buiten, en ze haatte
het als ze moest blozen.

''Hey hebben we het over mij'' klonk een stem uit het niets.
Ruby verscheen en keek Brasil en Dante grijzend aan.
''Ow ik heb echt wel jou gedachte gelzen'' zei ze grijnzend tegen Dante.

''Als je het over de duivel hebt'' zei Brasil droog.
''Jou had ik dus als laatste hier verwacht Ruby'' zei hij.
Brasil keek even naar Islader en zag dat ze bloosde omdat ze honger had.
''Weet je we kunnen wel wat gaan eten'' zei hij droog.

Dante kuchte beschaamd. "Wat nou? Mijn hoofd is altijd leeg, dat weet je toch." Zei hij en werd een beetje rood.
Ga nou geen discussie beginnen he, gek kind. Dacht hij en herstelde zich naar zijn normale emotieloze doen.
"Weet jij iets leuks dat we kunnen doen?" Vroeg hij ongeinteresseerd en speelde met zijn armband.

Isladêr merkt plots een meisje op, en ze kijkt haar aan.
Ook richt ze haar aandacht op de twee mannen, maar
veel zegt ze niet echt. Praten was niet echt haar ding
tegen anderen, maar ze zou wel vriendelijk doen. Nouja
tegen vrouwen is ze dat natuurlijk altijd, maar soms
zegt ze ok niet veel tegen vrouwen. Isladêr hoorde wat
Brasil zei, en ze kijkt hem gewoon even glimlachend
aan. Waarom moeten ze dat altijd zien? Dacht ze
bij zichzelf en ze schud haar hoofd lichtjes. Dan stapt ze
naar hen toe, en ze kijkt het meisje rustig aan. Even kijkt
ze vanuit haar ooghoek naar Brasil, maar dan richt ze
haar blik ook weer op Dante en het voor haar onbekende
meisje.

Ruby kijkt naar Islader.
''Oh wij kennen elkaar nog niet ik ben Ruby'' zei ze vriendelijk tegen haar.
Ze keek even naar Brasil.
''Je weet toch inmiddels wel dat ik op de meest rare plaatsen opduik'' zei ze grijnzend.

Isladêr kijkt naar haar bij het horen van haar woorden.
"Isladêr zeg maar Isla." Zei ze dan maar met een korte
knik, eerder als teken van aangenaam dan wat anders.
Haar rode ogen sluit ze heel even, maar dan doet ze die
weer open. Toch hield ze hen alledrie even in de gaten,
niet slecht bedoelt natuurlijk . Dat was en gewoonte van
haar, en ze zou het ook niet veranderen. Een korte en
kleine glimlach was te bespeuren om haar lippen.

Ruby voelde zich bij Ilsa niet zo op haar gemak.
Dat was ook te zien aan haar haren.
Deze namen een rood bruine kleur aan.

Isladêr kijkt verbaasd naar de haren van Ruby.
Maar ze vroeg er niks over, en ze zucht dan
heel even diep. Haar rode ogen had ze nog kort
op Ruby geplaatst, maar dan wend ze haar blik af.
Ze had geen idee waarom die haren rood bruin
werden. Dan kijkt ze even naar de 2 mannen, en
zo weer naar haar.

Ruby zag de verbaasde blik van Islader en grinnikte waardoor haar haren blond werden.
''Sorry ik had het je even moeten zeggen'' zei ze.
''Mijn haar kleurd mee met mijn emoties en gevoelens geen idee waarom het is al zo sinds ik me kan herineren'' legde ze uit.

"Uhm ok dan maar wat betekent dat rood bruine kleur dan?"
Vroeg Isladêr erg kalmpjes aan haar, en ze kijkt haar erg
rustig en vriendelijk aan. Aangezien ze dat wel wilde weten,
en ze zoveel mogelijk vriendelijk probeert te doen.

''Eigenlijk is dat dat ik me ongemakkelijk of onzeker voel'' zei Ruby met een klunzige grijns waardoor haar haar helemaal rood werd.

"Dus je voelt je ongemakkelijk bij me?" Vroeg Isladêr dan
rustig, maar langs één kant begrijpt ze het wel. Nouja ze
was dan ook niet echt de vriendelijkste tegen anderen, dat
moest ze wel toegeven. Alleen als ze het dan probeerd,
wijzen de meesten haar af. Maargoed even schud ze het
hoofd, en kijkt ze weer naar Ruby. "Agh maak je er niet
druk in. Ik ben het al gewoon dat ze zich ongemakkelijk
voelen bij me." Zei ze dan erg kalm en vriendelijk. Toch
haatte ze het dat men zich ongemakkelijk voelde bij haar.
Ze zag er misschien arrogant uit van buiten, maar diep van
binnen had ze ook goede kanten.

"Zo Ruby. Enig idee wat we kunnen gaan doen?" Vroeg Dante die haar ondersteboven aankeek.
Hij sprong van de muur af en landde op de dummy voor Brasil.
"Hirachi jagen?" Zei hij en richtte zich naar Isla. "Wat eten.." Hij stond voor Ruby.
"Gedachtenspelletjes doen die jij toch altijd wint?" Zei hij plagend.

Isladêr kijkt naar Dante, en ze was wat verbaasd om zijn
actie. "Uhm we kunnen alles gewoon doen." Zei ze dan
wat afwezig, en ze kijkt dan even naar brasil en Ruby.
Toch wilde ze doodgraag vrienden worden met hen, en
dan zou ze hen beschermen. Aangezien ze dat wel doet,
en ze dan heel open en erg aardig is. "Alleen moet ik
heel even nog iets doen wat ik telkens uitstel." Zei Isla
dan wat ongemakkelijk, en ze kijkt hen even kort aan.
Maar dan richt ze haar aandacht op de grond.

Dante keek Isla met een opgetrokken wenkbrauw aan.
"Okee.... Ehm, ga je gang dan maar he.." Zei hij een beetje verward en begon weer in gedachten verzonken met zijn armband-pin te spelen.

"Ik kom zo snel mogelijk terug." Zei Isladêr dan en ze
teleporteert dan naar het graf van haar ouders. Daar
ging ze even wat praten tegen hen, en ze legde er
bloemen neer. Niet veel later kwam ze weer bij hen
terecht.

"Okee dan.." Zei Dante toen hij weer op een dummy stond. "Gaan we nog iets doen?"
Hij sprong van dummy naar dummy en stopte toen hij weer voor Ruby stond.

''Hirachi plesten'' zei Ruby grijnzend.
''Een van hen had laast m`n geld gejat'' zei ze nadenkend.

Brasil pakte een speer die tegen de wand stond en keek Ruby en Dante aan.
''Dan gaan we dat toch gewoon bleefd terug vragen'' zei hij grijnzend.

"Je bedoelt toch niet die irritante uk van daarnet he?" Zei Dante plagend, hij had wel zin om hem eens een pijnlijk lesje te leren.
"En anders onbeleefd." Zei hij emotieloos en lanceerde zijn armpin naar een van de dummies, die uiteen viel.

''Nee een andere uk. Maar ik weet waar ie zit'' zei Ruby.
Ze pakte een stel dubbelzwaarden.

Isladêr kijkt hen alle 3 even kort aan, maar ze
zegt niets. Ze bleef gewoon kalm om haar heen
kijken.