Drenai Fort.

Brasil liep samen met Dante door de woestijn.
In de verte doemde een frot stenen fort op.
Brasil liep door de porten en kwam zo terrecht op de binneplaats waar verschillende Drenai`s aan het oefenen waren.

Dante was even ergens gaan drinken en kwam nu met hoge snelheid aanrennen, waarna hij netjes naast Brasil stopte.
"Dus... Dit is het?" Zei Dante die omhoog keek. Daarna rende hij tegen de muren op maar op een gegeven moment sprong hij er vanaf. "Hmm.. Zelfs ik kom daar niet aomaar in, goed gemaakt." Zei hij en was onder de indruk.

''Dat is ook de bedoeling dat niemand hier binnekomt. Hier liggen heel veel waardevolle rollen met spreuken en andere belangrijke dingen opgeslagen. Als iedereen binnen kon komen waren al deze informatie schatten allang gestolen'' legde Brasil uit..
Ze liepen de binneplaats over naar binnen, een trap af.
Ze kwamen in een met fakkels verlichte trainingsruimte vol met spullen om mee te oefenen.

Dante volgde Brasil op de voet, maar keek een beetje wantrouwend naar de andere Drenai. "Weet je zeker dat ik hier welkom ben?" Fluisterde hij in Brasils oor, en toen een Drenai naar hem opkeek keek hij snel voor zich. "Vooral met mijn kleding enzo..."

''Je bent wel welkom hier jullie ras zijn bondgenoten van de onze'' zei Brasil.
''Nou ga je gang'' zei hij tegen Dante.
''Kies maar iets uit om mee te trainen'' zei hij.

"Ja maar ik zie er niet echt uit als mijn eigen ras. Vooral omdat ik een man ben.." Zei Dante weer emotieloos, en hij liep op een vreemde soort pin af die hij om zijn arm schoof. (zie mijn avatar)
"Hmm... Dat zit best prettig, hier kan ik wel aan wennen." Zei hij en begon ermee te trainen.

''Je mag hem houden we hebben hier genoeg van dat soort pinnen'' zei Brasil.
Hij zelf ging met een dummy oefenen.
Brasil verdubelde zichzelf vier keer en zocht de beste strategie om iemand zo eficient mogelijk te raken.

Dante zag een groep Dummy's staan en sprong behendig van de ene op de andere, en af en toe maakte hij een klikflak om zo met de 'armpin' uit te kunnen halen naar een van die dummy's.
"Interessant." Zei Dante verbaasd en ging daarna door.

Na een tijdje stopte Brasil en ging een bankje zitten.
Hij veegde het zweet van zijn voorhoofd met de rug van zijn hand.

Dante kwam een stuk later pas tot rust, in iedere dummy zat nu wel een gat in de nek naar beneden of een snee die over het hele lichaam liep.
Hij ging naast Brasil zitten en probeerde de pin af te krijgen maar dat lukte niet. "Is dat normaal?" Vroeg hij terwijl hij Brasil porde.

''Ja dat is de beveiliging'' zei Brasil.
Hij draaide Dante`s arm om met zijn onderarm naar boven.
Brasil haalde een klein soort schakelaartje over en de pin klapte naat binnen tot de grote van een armband.
''Als je wilt kan je hem nu afdoen'' zei hij.

"Hmmm..." Zei Dante, de nu tot een armband geslonken pin bestuderend.
"Nee ik laat het denk ik maar zo." Zei hij en drukte op en knopje waardoor het geheel weer uitklapte en het bijna als projectiel werd gelanceerd.
"Interessant.." Zei hij terwijl hij dat laatste een paar keer herhaalde bij een dummy, die daarna helemaal vol zat met grote gaten.

''Je hebt er talent voor'' zei Brasil.
Opeens kwam er een man binnen stormen.
''Brasil er is een hirachi hier ergens binnen heb jij hem gezien?'' vroeg de demoon.
Brasil stond op.
''Nee. Ik neem de westelijke vleugel doe jij de oosterlijke?'' vroewg hij en rende weg.

Dante keek Brasil na en keek toen naar de man die hem dreigend aankeek.
"Dus... Dante, lange tijd geleden." Zei de man toen hij zeker wist dat Brasil weg was.
"Niet lang genoeg als je het mij vraagt, hoe ben je hier binnen gekomen?" Vreog dante terwijl de pin om zijn arm weer tot formaatje armband slonk.
"Kleding... Kleding is hier alles. Zo kan ik iedereen hier laten geloven dat jij een Hirachi bent.. Niemand zal jou geloven, jouw ras zijn toch alleen maar vrouwen." Zei de man die nu op Dante afliep.
"Je kunt me toch niet raken." Zei Dante met een grijns en begon razendsnel om de demoon heen te cirkelen.

Isladér kwam rustig naar het fort om te gaan trainen, en ze kijkt dan
wat rond bij het horen dat er iemand binnen was gedrongen. Echter
kijkt ze verbaasd, en ze stapt dan rustig verder. Als ze dan plots een
Drenai zag rennen naar de oostelijke vleugel, kijkt ze deze heel even
kort aan. Zijzelf stapt naar haar lievelings trainingsplek, totdat ze plots
in een kamer wat hoorde. Ze hoorde 2 mannen spreken, en de één
bedreigde zo te zien de andere. Rustig doet ze de deur van de kamer
open, en ze kijkt de mannen gewoon aan.

(Hopelijk is het niet erg als ik hier reageer? Anders zeggen jullie het
maar en verwijder ik dit berichtje gewoon. Sorry alvast)

(nee hoor, ik was al aant wachten tot er iemand eindelijk postte )

De man haalde uit naar Dante. "Niemand kan je nu helpen, iedereen denkt dat jij de Hirachi bent." Zei hij met een gemene lach.
"Weet je nu nog niet dat ik de snelste van mijn ras ben?" Zei Dante emotieloos en ontweek de aanvallen met gemak.
De man kreeg Islader in de gaten en wenkte haar naar hem toe. "Help me met deze Hirachi die is binnengedrongen." Zei hij gehaast en bleef Dante aanvallen.

"Sorry maar ik help u niet." Zei Isladêr arrogant tegen de man,
aangezien ze deze niet vertrouwde. Ook wist ze niet wat die
andere hier deed, maar dan zag ze de armband dat een pin
bevatte. Ze grijnsde en stapte dan naar hem toe. Haar ogen
hield ze strak op de man gericht. "Waarom zou ik u geloven
onbekende man?" Vroeg ze dan met een arrogante blik, en
ze richt dan haar aandacht op de andere man.

(Ah ok xD Kom dat goed uit want verveelde me zowat)

(ik ook ja >.<)

De man keek haar geschrokken aan. "Kijk dan naar hem, je ziet toch zo dat hij een Hirachi is, als mede Drenai is het je plicht om me te helpen!"
"Ik ga u niet aanvallen." Zei Dante plechtig tegen Islader, terwijl hij nog steeds de aanvallen ontweek en een mist de kamer liet vullen.

Isladêr knikt enkel kort naar Dante, en ze richt haar blik op
de andere man. "Volgens mij begrijpt u het niet heer." Zei
Isladêr dan met een brede grijns, en ze kijkt dan om haar
heen. Ze merkte de mist op, en ze blijft dan gewoon staan.
Ze wist niet wie hij was maar toch was er iets wat ze aan de
Dante vertrouwde. Alleen laat ze dat niet echt merken, en ze
is ook niet van plan om de andere man te laten gaan.

"Amin feuya ten lle.." Zei Dante en het klonk spookachtig door de mist.
Hij liet de mist verdwijnen en de man was ook verdwenen, alleen Islader was er nog.
"Ik ben geen Hirachi." Zei hij emotieloos en wachtte af wat haar reactie erop zou zijn. "Dus val me niet aan."

"Ik vertrouw je hoor, en je ziet er mij eerder een ander soort uit."
Zei Isladêr dan met een korte knik, en ze bekijkt hem heel even.
Dan rekt ze zich uit, en ook kon ze lenig naar achter buigen. Dat
deed ze dan heel even, en ze zette zich weer recht. "Maar wat kom
je hier eigenlijk doen en wie ben je?" Vroeg ze iets wat nieuwsgierig
aan hem, en haar ogen richt ze dan ook op Dante.

"Dante, een Shaina, ik ben hier met Brasil voor een wapen." Zei Dante redelijk monotoon en maakte een kleine buiging.
"Dus." Zei dante en behendig sprong hij op een oefendummy aan de andere kant van de kamer. "Mag ik uw naam."

"Brasil? Oh die ene jongen dat de westelijke vleugel nam." Zei
Isladêr dan erg kalm, en ze kijkt dan naar zijn bewegingen dat
hij doet op de oefendummy. "Isladêr is de naam maar zeg
gerust Isla hoor." Zei ze dan kalm en ze liep naar de wapens
toe.

"Suilad Isla." Zei Dante zacht en keek naar de plek waar de man net nog had gestaan.
"Hm.. Een oude rivaal van me. Het verbaast me hoe hij me steeds weer weet te vinden.." Zei hij en keek toen naar Islader. "En hoe hij steeds weer verdwijnt..."

Isladêr kijkt hem rustig aan, en ze nam een soort zwaard.
Dan kijkt ze weer naar Dante, en ze grijnst lichtjes. Ze
doet dan even enkele bewegingen met het zwaard, en
haar ogen had ze dan ook op het zwaard gericht. Dan gaat
ze zelf naar een oefendummy, en doet ze met een slag deze
doormidden. "Ging Brasil nog terugkomen naar jou?" Vroeg
ze dan aan hem.